Sletterita

Woensdag 26 september:

En dan is er weer een nieuwe dag.

Om klokslag 08.00 uur zijn we er weer klaar voor. Tijd voor een genadeloze veldslag om een paar ligbedden te veroveren. Drie man sterk vertrekken we naar beneden om weer de genade klap uit te delen. De bedden zijn veroverd en met een klein kwartiertje is het hele kamp weer opgebouwd.

Tijd voor het ontbijt. Wat natuurlijk totaal geen moeite kost om naar binnen te laten werken. En net zoals voorgaande dagen smaakt het weer fantastisch.

Deze ochtend gaan we eerst even naar Maspalomas. Een bezoek brengen aan shoppingcenter Varadero. Onze ZKH wil na 1 eeuw wel weer eens een nieuwe kroon voor tegen de zon. De huidige is inmiddels zo ver uit de mode dat zelfs Frank Govers hem niet meer wil dragen.......in zijn kist.

Met een kleine 20 minuten rijden zijn we dan aangekomen, parkeren buiten in de buurt is natuurlijk weer een ramp maar gelukkig is er nog een ruime parkeergarage onder de grond. Het binnen rijden is dan ook zo gepiept en met de moderne apparatuur is de slagboom zo open. Eenmaal binnen wordt het Heertje Tito verblind door het donker en i.c.m een zonnebril zie je natuurlijk helemaal geen klote. Dus even wennen met de oogjes en stapvoets rijden om te zoeken naar een plaatsje. Echter een of ander Spaans kut mokkel is er niet mee eens en 25 seconde lang hoor ik het hele Spaanse volkslied claxonneren door haar. Nou dan kan je wel raden dat mijn bloed als een kolkende lavastroom door mijn lichaam gaat. Het stuur verpulverd nog net niet in mijn handen. Ik ben in staat om de auto te stoppen, uit te stappen en mijn poezelige vuistje eens even op dat uitgestreken en dicht geplamuurde smoeltje in te drukken. Ik maak even een extra draai en rijd een andere richting op zodat die Sletterita ergens anders naar toe kan rijden.

Na een verdieping en een bloeddruk lager te gaan, kunnen we een mooi plekje vinden. Een zee van ruimte ineens. Nu nog even zoeken naar een uitgang zodat we weer boven de grond kunnen komen.

Het is lekker rustig in het winkelcentrum, we zijn natuurlijk behoorlijk vroeg. Natuurlijk wel weer ideaal want slenterend winkelpubliek is ook niet een van onze ZKH favoriete bevolkingsgroep.

Na een paar kronen gepast te hebben en een paar mislukte handelspogingen slaagt onze ZKH erin om voor slechts 5 koperen munt stukken een kroon op de kop te tikken. De pasvorm is uitstekend en ook de uitstraling is tip top. Hij past helemaal bij de complete garderobe van onze ZKH.

Met de nieuwe kroon op schrijden we verder naar het volgende moment, ook wel HET cappuccinomoment op boulevard El Faro Maspalomas bij Maximilian's. Inmiddels is dit bijna al traditie aan het worden. We komen hier ieder jaar weer een keertje kijken. En vandaag is dat al voor 3 jaar aaneengesloten.

Na de cappuccinoaudiëntie gaan we weer richting de koets. Inmiddels is de temperatuur weer heerlijk opgelopen en is het een prachtige dag aan het worden. Ook op de boulevard en bij de winkels begint al wat drukker te worden.

Zodra we bij de koets zijn aangekomen begint de speurtocht naar een betaalautomaat, want we hebben een parkeerkaart die betaald mag gaan worden. Waar we ook kijken die graf automaat is nergens te bekennen. De heren stappen toch in, met mij, heertje Tito achter het stuur, en rijden verder in de garage rond om die betaalautomaat te zoeken. Helaas pindakaas maar dat ding is gewoon echt goed verstopt we krijgen hem niet gevonden en inmiddels is mijn lavastroom weer opgang gekomen.

Het heertje Baggermans had even een naïef idee om gewoon even zo uit te gaan rijden, misschien is het dan toch gratis. Dus richting de uitgang met slagboom, kaartje eronder maar niks hoor. Poortje gaat niet omhoog, echt de pik van een rimpelsauriër zonder viagra komt nog eerder omhoog dan deze slagboom.

Inmiddels zag ik in mijn achteruitkijkspiegel al wat andere auto's aansluiten, en de Spaanse homopopjes die drukken wel op de claxon als of het een concert is van de jostiband, eerst groene autootje dan rode autootje. Je kan dus wel voorstellen dat ik nu in een van grootste nachtmerries beland ben, wakker en dan ook nog donker. Vooraan tegen een gesloten slagboom staan en niet achteruit kunnen. Eindelijk gaan de auto's achter ons een stukkie naar achteren zodat ik de koets achter die slagboom vandaan kan toveren. Inmiddels zijn de vlechtjes van de haren op mijn kont zeiknat geworden van de stress en wat is het dan bloedverziekend heet op zo'n moment. Uiteindelijk weten we dan toch een zo'n graf betaalautomaat te vinden. Voor slechts € 3.95 heb je dan ook een uitrijkaart en 1 nieuwe hartklep nodig.

Terug bij het paleis nemen we een simpele lunch. En zo verblijven onze ZKH en heertje B de gehele middag aan het zwembad. En gaat dit heertje weer verder met zijn blog.

's avonds hebben we heerlijk gegeten bij Broodje......krijg het niet over mijn vingers geschreven maar vooruit......Broodje Amsterdam op de Gran Chapparal.
Lekker en gewoon frietjes met frikandellen, kroketten en kipcorn.

En zo wordt er weer een prachtige dag afgesloten.

Bedankt voor het lezen.