Veranderingen

Om het maar even makkelijk te maken en te verwoorden.........ik ervaar mezelf in een ware midlifecrisis, hoewel ik het woord crisis dan weer wat overtrokken vind bij mezelf.

Natuurlijk scheren we even alles over een kam want de definitie van midlifecrisis is (ik citeer) een psychologisch verzamelbegrip voor de psychologische ontwikkelingsfase van mensen tussen de 35 en 50 jaar. Vaak wordt men op deze leeftijd geconfronteerd met zingevingsvraagstukken en wordt men daardoor uit balans gebracht. Dus na het consult bij dr. Google en dr. Wikipedia was het dus echt check, check en dubbel check.....diagnose gesteld....medicatie die ik mezelf heb voorgeschreven: een gezond verstand, zelf spot,  zelfmedelijden, sarcasme, een touw (om mezelf uit de put te halen als ik er weer eens in zit) vloeken, janken, schreeuwen, overal tegen aan schoppen, muziek. et cetera, et cetera, et cetera. Met andere woorden....gewoon door gaan met het leven.

Ik vind dat ik (44 jaar) mezelf in het gebied bevind van de middelbare leeftijd. En zoals dr. wiki zegt: ik citeer:

Op middelbare leeftijd maken veel mensen veranderingen door. Dit is een normaal proces. 20% echter komt hierbij in een crisis terecht. De midlifecrisis is eigenlijk een keerpunt in het leven waarop iemand wegrent voor zijn of haar ‘zelf’ die op de een of andere manier niet meer bij de persoon past. Er wordt op de vlucht geslagen voor schaduwen en demonen uit de jeugd en waar de persoon eigenlijk mee in het reine moet komen. Het is een lange weg die moet worden afgelegd. Reken op jaren in plaats van maanden.

Weet je... klik even op het plaatje dan kan je het zelf lekker uitgebreid lezen waar het over gaat. 

Meer info ? klik op plaatje.

Nu vraag jezelf, what the fuck heeft deze shit nu weer met een vakantieblog te maken? 

Zoals de trouwe lezer weet, ja jij, jij trouwe lezer jij, maak ik sinds 2012 reisverslagen en de laatste jaren hebben ze een wat andere vorm gekregen, mede dankzij, jawel onze ZKH natuurlijk. Vorig jaar heb ik natuurlijk ook een blog geschreven van onze avonturen echter de laatste dag van die vakantie heb ik nooit meer gemaakt/geschreven, en dat blijft ook zo, je kon toen al tussen de regels door lezen dat ik mezelf niet helemaal op en top ervoer. Dit was dan ook meerdere trouwe bloglezers en mensen die mij kennen duidelijk opgevallen. Ook mijn echtgenoot en onze ZKH hebben het moge ervaren dat ik overal tegen aan schopte en bromde. Tijdens deze vakantie is dan ook mijn omslagpunt gekomen, het ijkpunt, de start van de midlifecrisis. Eigenlijk was ik in die 14 dagen compleet uitgeblust na een hectische periode.

ik in sept/okt 2017 tijdens vakantie

Om het niet langer te maken.....na deze vakantie in 2017 is de zon blijven schijnen en hoewel we een prachtig voorjaar en zomer hebben en een goed lopende praktijk, hebben er zich een paar fikse donkere donder wolken, begin dit jaar, in mijn hoofd gevestigd. Depressie kan ik niet noemen eerder confrontatie met jezelf. Zaken die je overkomen waar je geen invloed op hebt die andere overkomen maar mezelf zwaar raken en linken met het verleden. Dus toch die schaduwen en demonen uit de jeugd en waar de persoon eigenlijk mee in het reine moet komen waar dr. wiki over schrijft?

Back to the punt...... er komt weer een vakantieblog.

Gisterenavond  zat ik, samen met twee vaste trouwe lezeressen van mijn blogs, aan een heerlijk sangriaatje te nippen. Toen we het over vakantie hadden en het feit dat deze al geboekt was door ons en onze ZKH kwam er eigenlijk toch wel een kleine opstand bij de dames......''en dan is er nog geen blog''?!?! gilde ze verbaasd samen in harmonie. 

Eentje, de jongste, sprintte al naar buiten en vormde met wat openhaardhout een stapel rondom de paal van een pergola, dat vormde uiteindelijk een symbolische brandstapel zeg maar. De andere, de oudste, was ik inmiddels uit het oog verloren, maar die was al in het schuurtje bezig om katoenen doeken onder te dompelen in lampenolie en vast te maken aan een stok. En toen de heldere nacht een rood oranje gloed vertoonde van de inmiddels aangestoken fakkel, viel bij het kwartje......dit wilde ze dus niet horen......dat er geen blog zou komen. Whoopsie 

Net zoals het slagveld van de ligbedden zijn dit gewoon middeleeuwse taferelen, serieus ? een brandstapel? Jonkvrouwen die omslaan in Hogepriesteressen en met hun gezang over hokuspokusdikketokus en gekrijs, mij proberen te beheksen om te gaan schrijven?

Het vuur ligt mij dus echt aan de schenen, de pleuris is uitgebroken.....geen blog is geen optie........

Even knipperend met mijn ogen kom ik weer terug in het gesprek, en laat mij fantasie weer op de achtergrond weg kabbelen.

Wat fijn om deze mensen in onze vriendenkring te hebben, de inspiratie die ik de afgelopen maanden gewoon niet kon vinden om een blog op te starten druppelde weer langzaam terug.

Veranderingen, ook wel het anders gaan maken of het is veranderd, jullie zullen het gaan lezen,

Dus......ook dit jaar.......voor de liefhebbers......veel lees plezier.....

Bedankt voor het lezen.